Zo ondersteunt de GGD bij klachten met laagfrequent geluid

Ongeveer één op de vijf volwassenen hoort wel eens een piep, een ruis of ander geluid dat anderen niet horen. Soms is het een geluid van bijvoorbeeld een bloedvat. Soms komt het geluid van een bron in de omgeving. Meestal is het nergens aan te koppelen. Piepen, suizen, brommen of een ander geluid zonder oorzaak van buiten noemen we over het algemeen tinnitus. Laagfrequent geluid (LFG) is specifiek een lage bromtoon waar soms wel en soms geen oorzaak voor te vinden is.

Het is belangrijk om eerst een medische oorzaak uit te sluiten. Hiervoor kan doorverwezen worden naar een KNO-arts. Soms geven mensen aan het geluid op één specifieke plek te horen. Bijvoorbeeld thuis. Het is dan alsnog van belang om een medische oorzaak uit te sluiten.  

Als er geen medische oorzaak is, kan gekeken worden of het geluid uit de directe woonomgeving komt. Hiervoor kan de persoon eerst aankloppen bij de omgevingsdienst. Als die geen oorzaak kan vinden, komt de GGD in beeld.

De GGD kan beoordelen wat de beste vervolg stap is. Vaak is dit een niet medische behandeling. 

De houding en verwachting rondom het geluid hebben namelijk een groot effect op hoe het geluid ervaren wordt. Dit is vergelijkbaar met het tikken van een klok. De meeste mensen die zo’n klok hebben, horen die geluiden op een gegeven moment niet meer. Het geluid blijft aanwezig maar het roept geen reactie meer op. Maar wanneer je er erg op focust wordt de overlast erger. Dat werkt hetzelfde bij LFG. Piekeren, wakker liggen en spanning die vaak hierbij ontstaan, kunnen de klachten ook erger maken. Het is dus altijd belangrijk om goede uitleg te krijgen.

De GGD kan die uitleg geven. Daarna kan de GGD adviseren om bij een audiologisch centrum in behandeling te gaan. Dat kan begeleiding bieden om te leren omgaan met het geluid. Net als bij de klok kunnen mensen leren om niet meer te focussen op het geluid. Hierdoor nemen klachten vaak af.

GGD testtelefoon

De stap om te accepteren dat het geluid zelf niet weg genomen kan worden, is vaak groot voor mensen. Daarom kiest de GGD er in sommige gevallen voor om indicatief te meten. De GGD laat hiervoor een testtelefoon bij mensen achter. De mensen kunnen hiermee meten of het geluid dat zij horen ook werkelijk aanwezig is. Als dat geluid aanwezig is en uit het huis zelf komt, kan er soms wat aan gedaan worden. In de meeste gevallen blijkt het geluid niet vindbaar of weg te nemen, maar staan de mensen dankzij de test wel meer open voor begeleiding via een audiologisch centrum.